It's a win!

Ik weet nog goed dat hij wegging en ik in tranen met de kleine meid op de arm hem nazwaaide. Ik was onzeker, zat niet goed in mijn vel en kon niet op een normale wijze voor mezelf opkomen.

Mijn heimwee van vroeger sloeg ongenadeloos toe. Na de eerste slapeloze nacht dacht ik dat de kleine volgens het normale ritme, een middagslaapje zou gaan doen. Maar toen ze, gedreven door mijn stress, alleen maar bleef huilen, knapte het in mij. May-Britt viel bijna uit mijn handen en ik kreeg een paniekaanval. Alweer…

Er volgden een aantal doodenge minuten. Gelukkig had ik de kleine meid veilig in de kinderwagen. Maar de pijn op mijn borst en snelle ademhaling maakte de angst alleen maar groter. Het eerste nummer dat in mijn telefoon stond, was mijn man en gelukkig kreeg ik hem te pakken. Een aantal ademhaling oefeningen later was de paniek over, maar mijn kleine meid was nog steeds overstuur.

Een paar uur later besloot mijn man om eerder naar huis te komen om te zorgen dat het allemaal goed kwam.

Een tweede kans

Nu ik dit schrijf is mijn man weer naar Mallorca. Een enorme stap voor mij en voor hem. Onze tweede dochter is vier maanden en het gaat goed met ons. Deze keer hebben we het goed geregeld. Erover gesproken. Hoe gaan we dit aanpakken?

Ik heb al 3,5 jaar geen paniekaanval meer gehad en heb het vertrouwen dat ik hier goed doorheen ga komen. Voor mijn man, die genoeg stress heeft, is het belangrijk om er even tussenuit te kunnen. Nu begrijp ik dat ik een keuze heb, een keuze om me in mijn heimwee mee te laten slepen. Slachtoffer te worden van mijn eigen emotie en angst.

Ik ga voor de weg van de liefde. Genieten van de momenten die ik extra heb met mijn kindjes en als ik mijn man weer terug heb, de enorme knuffel die ik dan wel verdiend heb. Want in elkaar missen, zit iets heel moois. Namelijk het houden van elkaar.

Het geloof in de NLP-methodiek

Ik schrijf dit niet voor een applausje (al is het altijd fijn om een compliment te krijgen), maar meer nog omdat het mijn geloof in de tools van NLP nog groter maakt. Ik had hier namelijk niet gestaan zonder alle methodes die ik heb geleerd.

Het veranderen van mijn mindset en het veranderen van mijn overtuigingen heeft mij enorm geholpen. Dat gun ik anderen ook. In mijn trainingen nu en komend jaar ga ik in op het hoe, waardoor je leert hoe je zelf ook positief terug kunt kijken op negatieve herinneringen, om zo te leren en niet op te geven.

Zodat je achteraf net zo trots als ik kan zijn, op jezelf.

Liefs, Rozemarijn van Merksteijn